Specyfika obchodów Niedzieli Misyjnej w państwie muzułmańskim
Lipiec 2021
Kilka lat temu w salonie Prof. Dudka we Wrocławiu zaczepił mnie uczony profesor fizyk: ”No to niech się ksiądz przyzna, ilu ksiądz muzułmanów nawrócił!” Nie dałem sie łatwo wyprowadzić z równowagi. Wytłumaczyłem mu, że misje wśród muzułmanów są nie po to, by ich nawracać, tylko żeby pokazać, jakie może być chrześcijaństwo i ile człowieka może być w chrześcijaninie, muzułmaninie i każdym innym.
Prawie dwadzieścia lat temu wylądowałem w samym sercu islamu w Maroku, pamiętajac wskazania świętego Franciszka, aktualne od ośmiu wieków, od wtedy, gdy Bracia Mniejsi szli między Saracenów, że chrześcijanin ma swoją wewnętrzną prawdę nieść własnym życiem.
W codziennosci marokanskiej oczarowuje mnie dialog życia – spotkanie ze światem muzułmańskim tak różnym od naszego.W tym spotkaniu uczestniczą Papieskie Dzieła Misyjne, które niosą nadzieję i miłość dla ludzi wyznających islam od wieków, jako religię nierozłączną od życia publicznego czy osobistego.
Każdego roku obchodzimy z wielką radością Niedzielę Misyjną. Wcześniej są przygotowywane materiały misyjne po francusku, hiszpańsku i arabsku. Ich odbiorcami jest nasza wspólnota chrześcijańska, migrańci afrykańscy, zgromadzenia zakonne i świat muzułmański, który w całości jest obdarzony miłością i dobrocią misyjnej pomocy w ramach Papieskiego Dzieła Dziecięctwa Misyjnego i Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.
We wszystkim „wygrywają” nasze siostry zakonne o różnych charyzmatach. Siostry Matki Teresy z Kaltuty są bohaterkami tego dnia. To one opiekują się porzuconymi Arabkami w ciąży i wspierają więźniów. Udzielają pomocy i schronienia dzieciom ulicy. Siostry Szarytki zaś są pionierkami w opiece nad dziećmi ubogich rodzin muzułmańskich. Franciszkanie, woluntariusze z Hiszpanii i Francji, Ojcowie Jezuici i Trynitarze organizują w Niedzielę Misyjną prelekcje i spotkania w parafiach, na które przychodzą rodziny muzułmańskie, aby dzielić wspólną radość wiary w Boga, który jest miłością. Trafnie potrafila to ująć patronka misji katolickich – święta Tereska od Dzieciatka Jezus: „W sercu Kościoła – w sercu tego świata – pragnę być miłością”.
Sytuacja chrześcijan w Maroku jest uregulowana tzw. Dahirem – ustawą, którą wydał król Hassan II przed wizytą Jana Pawła II w Maroku w 1983 r. Ten dwustronicowy dokument to nasza „legitymacja”, której używamy, gdy ktoś pyta o nasz status w tym kraju.
Praca i życie chrześcijan wśród muzułmanów w Maroku to budowanie lepszego świata i niesienie pokoju. Podobnie myślał św. Franciszek oraz bł. Karol de Foucauld, który żył na pustyni wśród miejscowych Tuaregów.
Próbujemy iść na spotkanie dwóch światów: chrześcijaństwa i islamu, które staje się możliwe dzięki wierze, że miłość, służba i przebaczenie mają ostatnie słowo w życiu człowieka.
To są nasze peryferia świata, gdzie chcemy dotrzeć z Ewangelią do naszych sióstr i braci muzułmanów. Nie możemy ich pozostawić.
Symeon Stachera ofm
Dyrektor Krajowy Papieskich Dzieł Misyjnych w Maroku