Cierpienie złączone z Chrystusem jest kluczem, który wyzwala w nas Miłość”

(Święty Jan Paweł II)

Drodzy Przyjaciele Misji  w Boliwii 

Zbliżają się celebracje Wielkiego Tygodnia, Triduum Paschalnego oraz Uroczystości Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. W tym czasie realizują się słowa Pana, wypowiedziane przed Męką: “Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie” Łk 9,22.

Na całym świecie, szczególnie dzisiaj, jest bardzo wielu cierpiących. Nieludzka wojna –  agresja Rosji na Ukrainę – sprowokowana poprzez niesprawiedliwe rozkazy i niczym nieograniczony dyktat polityczny, jest świadectwem głębokiego bólu i przemocy.

Istnieją jednak także inne, liczne formy cierpienia: prześladowania na tle religijnym; katastrofy naturalne, których przyczyną jest nieograniczona eksploatacja zasobów oraz zanieczyszczenie środowiska; brak opieki medycznej, domów dla rodzin a także dzieci bez rodziców i rodzin. Wiele osób w różnych krajach walczy o przetrwanie.

Chaos ten jest prowokowany przez chore ambicje. Judaszowi wystarczała suma 30 srebrników, aby wydać niewinnego. Jezus jest symbolem ciągle powtarzającym się w historii. Reprezentuje On wszystkich ludzi pozbawionych szacunku, skazanych na mękę i ukrzyżowanie – na Golgocie współczesności. To jest śmierć okrutna i skandaliczna a dotyczy wielu tysięcy braci i sióstr. W tych wszystkich osobach cierpi i umiera także Chrystus, a za biblijną kwotą 30 srebrników ukryte są dziś miliony.

Droga synodalna, na którą jesteśmy zaproszeni przez Papieża Franciszka, a która bazuje na sakramencie chrztu świętego oraz na darze Ducha Świętego, który został dany całej wspólnocie Kościoła, jest również formą wyrzeczenia i ofiary. Wymaga ona ukształtowania postawy wzajemnego słuchania i zrozumienia, dialogu i wspólnego poszukiwania Bożej woli. Będzie to możliwe wtedy, gdy umrze w nas stary człowiek, koncentrujący się tylko na sobie, jak egoista, pomijając dobro bliźniego. O konieczności obumierania wspomniał sam Pan: “ Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12,24).

W kontekście tych rozważań zadajemy sobie pytanie: W jaki sposób złączyć to doświadczenie  cierpienia w życiu osobistym i wspólnotowym, aby było kluczem do wyzwolenia Miłości, która jest w nas?

Wielki Tydzień, przypomina i ukazuje nam tę drogę, a jest nią:  Miłość (Wielki Czwartek); obumieranie (Wielki Piątek), i rodzenie się do nowego Życia w Chrystusie (Wigilia Paschalna). Te trzy tajemnice, które splatają się w jedną drogę, odnawiamy w każdej Mszy Św. W trakcie ofiary eucharystycznej, po ofiarowaniu darów, kapłan wzywa wiernych: módlcie się aby tę moją i waszą ofiarę – także złożona z miłości, smutków i radości – przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący.

Święty Paweł wyjaśnia dogłębnie symbolikę eucharystytycznej jedności: “Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (I Kor 10, 16-17).

Zjednoczenie z Chrystusem dokonuje się tez poprzez wypełnianie przykazania miłości bliźniego. Ten który powiedział “To jest ciało moje” odnosił te słowa także do ubogich: “Zaprawdę, powiadam wam: wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mieście uczynili”. Jezus mówi sam o sobie: “Byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25, 35…).

Dochodzą do nas wiadomości o wielkiej solidarności narodu polskiego z naszymi braćmi i siostrami z Ukrainy. To nas cieszy i dodaje otuchy do kontynuowania tej misji tez i tutaj pośród tego Ludu Bożego. Jestem przekonany, ze jest to owoc miłości do Boga obecnego w Eucharystii, który wzywa nas do dzielenia się całym naszym życiem z bliźnim znajdującym się w potrzebie.

Siostra wielkiego filozofa Blaise Pascala odnosiła przykazanie miłości bliźniego także do doświadczeń związanych z opieką nad bratem. Podczas swej choroby nie mógł zatrzymać w organizmie żadnego z posiłków, więc odmawiano mu także Komunii Świętej o którą prosił. Wobec powyższego postulował: “Skoro nie możecie podać mi Eucharystii to przynajmniej przyprowadźcie ubogiego do mojego pokoju. Skoro nie mogę przyjąć Hostii do ust, chciałbym przynajmniej przyjąć u siebie Jego ciało” (Kard. Cantalamesa: Medytacje Wielkopostne).

Drodzy Dobrodzieje

Chciałbym Wam serdecznie podziękować za to wspieranie modlitewne i ekonomiczna na drodze miłości do Boga i do bliźniego w tym ostatnim czasie. Ta miłość Boga do nas i nasza do Niego, przeżywamy w składanej ofierze eucharystycznej. Dzięki Waszej ofierze, mogliśmy w tych miesiącach wesprzeć seminarzystów z naszego Wikariatu, jak również udzielić pomocy kapłanom aby kontynuowali dzieło ewangelizacji, spiesząc do bardzo odległych miejscowości z posługa duszpasterska. W parafii Naszej Pani Pokoju w El Puente, została zbudowana kuchnia charytatywna, ale tez i Ogród Biblijny (sceny ze Starego y Nowego Testamentu).

Caritas Wikariatu jest wrażliwy na ubogich i cierpiących, szczególnie w tym czasie Pandemii.  W parafii Świętego Pawła Apostoła, odnawia się dom parafialny, którego dach byl w opłakanym stanie. Pomoc dla braci i siostr w podeszłym wieku. Zmiana dachu w klasztorze Sióstr w Concepción.

To są tylko niektóre inicjatywy, w których bierzecie udział poprzez swoje modlitwy i ofiary, za co składamy serdeczne podziękowania i obiecujemy tez modlitwę z naszej strony za Was

 

Drogie Siostry i Bracia

Na zbliżające się Święta Wielkanocne życzę Wam: abyście złączyli Wasze radości i smutki z Chrystusem, który za nas umarł i zmartwychwstał  i jest obecnym w Eucharystii ale także w naszym bliźnim. W ten sposób wyzwolimy w nas Miłość, która została nam dana w sakramencie Chrztu Świętego i staniemy się wiarygodnymi świadkami Zmartwychwstałego Pana na synodalnej drodze Kościoła.

 

 

+Antonio B. Reimann, OFM
Ñuflo de Chave
Concepcion, Wielkanoc 2022