Drodzy Przyjaciele Misji
Zbliża się kolejny Wielki Tydzień i Triduum Paschalne. Są to centralne wydarzenia naszej wiary. Za św. Pawłem powtarzamy, ze Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli (1 Kor. 15, 21).
Żywo mam w pamięci ostatni Wielki Tydzień, który dane mi było przeżyć w ubiegłym roku w sali szpitalnej w Santa Cruz, z powodu zakażenia Covidem 19. Przy drzwiach zamkniętych, w kolorze zielonym, łączyłem się za pomocą transmisji radiowej z liturgia tego tygodnia, sprawowaną w katedrze w Santa Cruz.
W Wielka Sobotę pod wieczór, otworzono drzwi pokoju i zaprowadzono mnie do sali na górze, aby prześwietlić klatkę piersiowa. Trwało to zaledwie kilka minut. Powróciłem znowu do swojego pomieszczenia. Drzwi za mną zostały zamknięte. Ale to wystarczyło, aby myślami objąć kamień odsunięty od grobu i wzrastać w nadziei spotkania ze zmartwychwstałym Panem. Także w nadziei, ze kiedyś te drzwi mojego pokoju się otworzą i będę mógł powrócić do wspólnoty, z która pielgrzymuję w Wikariacie.
W poranek zmartwychwstania, na stoliku, na którym było śniadanie, pielęgniarka zostawiała kartkę, a na niej napis: Jesús vive – Jezus żyje. Dziś, dziękuje Panu, za to nowe doświadczenie w moim życiu, za przyjęcie tajemnicy zamkniętych drzwi, na pewnym etapie życia i za pragnienie otwarcia drzwi, aby żyć we wspólnocie z Bogiem: braćmi i siostrami.
Znamienne jest to, ze Jezus Zmartwychwstały staje się obecny pośród swoich uczniów pomimo drzwi zamkniętych (J 20 24-29). Smutny był widok zamkniętych drzwi kościoła w czasie pandemii: puste place i ulice. Pamiętam jednak rozmowę telefoniczna w szpitalu, gdzie pewna osoba dzieliła się ze mną swoja wiara, i tym bolesnym doświadczeniem zamkniętych drzwi w ten sposób: „Ojcze, w tę wigilię paschalną, wyszliśmy przed nasz dom, i widziałam, że wiele rodzin uczyniło to samo. Zapaliliśmy świece, i trzymając ją w ręku, odmawialiśmy różaniec. Takiej wspólnoty na modlitwie z sąsiadami nigdy dotąd nie przeżyłam. Te zamknięte drzwi pomogły nam otworzyć drzwi naszych domów i spotkać się na modlitwie z sąsiadami, skierować wzrok w ich kierunku, przekazać im znak pokoju. Nie czyniliśmy tego nigdy przedtem „.
Miejmy nadzieję, że w tym obecnym okresie paschalnym, możemy na nowo cieszyć się liturgią, sprawowaną w naszych kościołach parafialnych, otworzyć drzwi naszych serc na Boże Miłosierdzie w sakramencie pojednania. Powinniśmy się otworzyć również na tych, którzy są obok nas w rodzinie i w naszym sąsiedztwie. Nieść radość ze spotkania z Zmartwychwstałym Panem, tam gdzie panuje smutek.
Na ostatnim spotkaniu duszpasterskim pod koniec lutego zauważyliśmy, jak bardzo istotne i ważne dla nowej ewangelizacji jest dzielenie się świadectwem wiary w Chrystusa w naszych rodzinach. W tym trudnym czasie pandemii postanowiliśmy przeprowadzić katechezy oparte na świadectwie życia. Na tej bazie powstaną następne katechezy, które mają prowadzić wiernych do komunii z Chrystusem w sakramencie Eucharystii, a w sakramencie Bierzmowania dają umocnienie darami Ducha Świętego. Lecz na tym nie kończy się życie chrześcijańskie, wręcz przeciwnie, ono dopiero zaczyna się rozwijać w nowej rodzinie, która jest wspólnotą Kościoła. Widzimy to również i u nas, bowiem tam gdzie dzieci i młodzież po przyjęciu sakramentów świętych, włączają się do grup parafialnych, nie odchodzą od wspólnoty Kościoła, wręcz przeciwnie wracają do niej z radością.
A teraz pragnę podzielić się niektórymi inicjatywami, które będziemy realizować w najbliższych tygodniach i miesiącach:
W czasie paschalnym, przybędą do Concepción dwie siostry zakonne ze Zgromadzenia Córek Kościoła. Będą pomagały w kancelarii parafialnej, w duszpasterstwie, ale także w mojej kancelarii zajmą się sprawami administracyjnymi.
Także w parafii Matki Bożej Pokoju w El Puente, zostaną otwarte dwie sale: pierwsza jako kuchnia charytatywna parafii, a druga jako sala biblijna. Obok sali biblijnej powstanie ogród biblijny, ukazujący postacie i wydarzenia z historii zbawienia, która przekazuj nam Biblia Święta.
Pragnę podzielić się również z Wami zatroskaniem o powstanie nowej parafii w miejscowości Ascensión de Guarayos. Liczba emigrantów i przybyłej ludności w ostatnim czasie bardzo wzrosła, prawie 30 tysięcy. Jest tam tylko jedna parafia pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego, obsługiwana przez jednego kapłana franciszkanina, który ma do pomocy również siostry zakonne ze Zgromadzenia Tercjarek Św. Franciszka z Asyżu.
Do tej miejscowości został wydelegowany dotychczasowy proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia w Concepción, Ks. Kazimierz Stempniowski, a do następnej sąsiedniej parafii pod wezwaniem św. Pawła Apostoła, został skierowany Ks. Paweł Żurowski, dotychczasowy proboszcz parafii św. Ramona. Obaj kapłani pracują już ponad dziesięć lat w Wikariacie, pochodzą z diecezji tarnowskiej. Tym dwom kapłanom diecezjalnym za podjęcie się trudu utworzenia nowych parafii i posłudze duszpasterskiej bardzo dziękuje. Dziękuje również Wam za modlitewne wsparcie i pomoc materialną.
Drodzy Przyjaciele Misji
Kończąc to przesłanie na zbliżające się Święta Paschalne, dziękuję Wam za duchowe i materialne wsparcie. Jestem przekonany, że te nowe zadania misyjne o których wspominałem wyżej, będą mogły się rozwijać i umacniać Lud Boży w wierze, nadziei i miłości.
Szczególnie dziękuję, dzieciom, kolędnikom misyjnym z Góry św. Anny i z Borek Wielkich za przesłane ofiary dla szkoły im. O. Grzegorza Lucjana Rudola i kuchni charytatywnej dla dzieci z parafii św. Jakuba Apostoła w Cuatro Cañadas.
Życzę Wam i sobie, abyśmy nie bali otwierać drzwi dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał, abyśmy mieli na nowo dostęp de Jego Ojca w niebie i do wspólnoty wierzących na ziemi.
Niech Święty Józef, którego Uroczystość dziś obchodzimy, pomoże nam być wrażliwymi na Ducha Świętego, przyjąć Maryję i Jezusa do naszych domów i rodzin ( Mt 1, 24). Służyć Chrystusowi i Maryi tak jak ON, w naszych braciach i siostrach.
Niech Pan Was błogosławi i strzeże.
+Antoni Bonifacy Reimann, O.F.M.
Wikariat Apostolski Ñuflo de Chávez, Boliwia
Concepción, 19 marca, 2021, Uroczystość św. Józefa, Patrona Kościoła